Kocie poplątanie z pomieszaniem, czyli otulacz ręcznie pikowany.

30 miesięcy. Dwa i pół roku! Tyle upłynęło od pierwszego cięcia do ostatniej nitki.

To zadziwiające, jak czasem trudno mi skończyć coś, czemu do finału brakuje dosłownie kilka szwów. Ciągle "coś".

To był mój trzeci rozpoczęty w życiu patchwork. Jak już kiedyś wspominałam, kwadraty zszywałam zanim wypracowałam sobie określone standardy pracy, w tym zszywanie na odlegość stopki.  W efekcie trochę sobie na finiszu poprułam.

W dużym skrócie.
Gdy w końcu udało mi sie przysiąść okazało się, że prawie gotowy top muszę jeszcze z każdej strony powiększyć białymi pasami, a dodatkowo dodać do długości jeszcze kolorowe. No i te pasy kolorów obnażyły moją wcześniejszą "szwową" lekkomyślność ;-)

Trochę się nagłówkowałam zanim dotarłam do kanapkowania.
Do środka dałam cienki, biały polar.
Na tył wybrałam rewelacyjną, szeroką tkaninę z Craftfabric. I aż trudno uwierzyć, że podobiestwo wzorów dostrzegłam dopiero przy robieniu zdjęć :-)

Ostatecznie otulacz ma wymiar 180x150cm, zatem upchnięcie go pod 21cm ramieniem mojej maszyny raczej nie dodało mi skrzydeł. Odpuściłam i ponownie zmierzyłam się z pikowaniem ręcznym. 
Tym razem porzuciłam linie proste i pozwoliłam "kotu" pobawić się kilkoma kłębuszkami muliny ;-) Do kociej zabawy wybrałam grafit, turkus, żółty i jasny odcień szarości. Kotek zamieszał kolorami, ładnie je poplątał i voila!

Z dystansu nie widać ich aż tak dokładnie, ale z bliska tworzą piękny efekt :-)
Przy zmianie kąta patrzenia (od dołu) jasne pikowanie jest lepiej widoczne.

Przyszedł czas na lamówkę, nad którą myślałam dość długo. Szukałam jej jeszcze dłużej.
Aż zupełnie przypadkiem, sama wepchnęła się przed oczy. Od spodu przyszyłam ją maszynowo, a od wierzchu ręcznie falami muliną.

W tym momencie mógłby być już koniec, ale...

Krytyczne moje oko uznało, że nijak do ręcznego wykończenia pasuje aplikacja naszyta ściegiem satynowym. Zaryzykowałam kolejne prucie. Po rozcięciu ściegu, jednym pociągnięciem głównej nitki sprułam wszystko. Poszło wyjątkowo gładko. Zbyt gładko!
Olśniło mnie, że tym jednym ruchem wciągnęłam te grafitowe nitki pod biały top! Musiałam rozpruć szwy na aplikacji, deliktatnie rozciąć tkaninę pod spodem i odklejać drobne niteczki od polaru! 

Udało się... uff. Na koniec aplikację obszyłam kolorową muliną. Lekkie strzępki pasują do całości.

W tym momencie otulacz zyskał nowy status - pokutny ;-)

Technicznie, to tyle. Praktycznie i emocjonalnie jeszcze trochę zostało...

Otulacz od początku powstawał z myślą o mojej mamie i oprócz "pokutnego" ma też status "dziękczynny" ;-). Bo mam za co dziękować. A niestety nie zawsze potrafię to okazać.
Za pomoc, za cierpliwość, za wyrozumiałość, za rozsądek.
Za to, że moje dzieci świata poza nią nie widzą.
Za to, że jest, gdy tylko potrzebuję. Nawet w ostatniej chwili.
Za to, że jest mądrą Babcią, bo rozpieszcza moje dzieci swoją miłością, pełną obecnością, zabawą i granicami. No czasem je nagina jak to babcia ;-)
I  mimo, że czasem nie zgadza się z moimi zasadami, koncepcją wychowania, czy decyzjami, to przyjmuje je do wiadomości. Nie krytykuje.
Wspiera wychowanie naszych dzieci zgodnie z naszym planem.
Słucha, gdy wyjaśniam powody mojego postępowania i jak ma uwagi, to przekazuje je na spokojnie. Nawet, gdy nadal się nie zgadzamy, szanuje moje... nasze zdanie.
Akceptuje to, że czasy i pokolenia zmieniły się.
Jest świadoma, że dziś my wiemy "inaczej" niż rodzice ponad 30 lat temu. 
Wie, że mamy dostęp do informacji i ufa - podkreślam UFA! - że korzystamy z tych zasobów mądrze i rozsądnie.
Daje mi prawo do popełniania błędów.

Niestety, dziś nie do końca czuję, że ten quilt jest właśnie tym, co chciałam dla Niej przygotować. Zastanowię się jeszcze, co zrobię. Czas pokaże...

Pozdrawiam Was wszystkich, a szczególnie Córki, Mamy, Babcie, Teściowe :-)
Do następnego
Basia

ps. To 3 ukończony UFO'k z listy FAL2017 Q1. Mam jeszcze dwa prawie skończone. Nie wiem tylko, czy zdążę opublikować.