Kap, kap... podobno po każdej burzy w końcu wychodzi słońce...

Zbierało się na burzę... a właściwie huragan. 

To taki moment, w którym trzeba coś zrobić, żeby nie zmieść wszystkiego po drodze. Włóczyłam się po mieście ponad 3h. Antyradio grało jakby wyłącznie dla mnie. Przypomniałam sobie, że jeżdżenie tramwajem, zatopienie w muzyce, przyglądanie się ludziom i miastu pozwala mi złapać oddech, pobyć sama ze sobą.

foto: Mozdyn

Tego wieczoru wrocławski rynek był magiczny. Godzinę wpatrywałam się w dzieciaki biegające za gigantycznymi bańkami. Chłopiec w potarganych szortach, mała Cyganeczka i dziewczynka w różowej sukience niczym laleczka z porcelany. Wszystkie śmiały się i rozrabiały dokładnie tak samo. Nie miało znaczenia skąd pochodzą i dokąd wrócą. Bańki błyszczały kolorowym blaskiem, odbijając światła zabytkowych latarni. Szum fontanny konkurował z dźwiękiem skrzypiec ulicznych muzyków. Wszędzie przyjemny gwar, szum, stukot obcasów. Sałatka smakowała mi jak nigdy. Zimny "bursztyn" również ;-) Kolejną godzinę wpatrywałam się w okno jednej z zabytkowych kamienic, w którym trwał niesamowity spektakl cieni. Później dowiedziałam się, że to muzeum Mickiewicza (mam zaległości).
W drodze do domu ponownie zatonęłam w obłoku baniek mydlanych. Nie było osoby, która nie próbowałaby ich dosięgnąć. Nie było twarzy, na której ten widok nie namalowałby choćby drobnego uśmieszku. Wreszcze poczułam się lżejsza.

 
foto: Mozdyn

I powstała makatka. 

Jeszcze nie wiem, gdzie ją powieszę, ale na pewno będzie to miejsce, gdzie będę mogła często na nią spoglądać. I znów stać się lżejsza :-)

Jest w 100 procentach moja. Zawiera chyba wszystko to, co tkwi we mnie. Taniec w deszczu, ledwo dostrzegalne spływające krople, czerń, biel, chaos tła, burzowe chmury z piorunami. Ale także mnóstwo barw i wzorów. Każda kropla z innej bajki. I nawet odkryłam, że tło zawiera treści, które też mają dla mnie znaczenie. Przypadek to, czy intuicja?
Lamówka też ma ukryty sens ;-)

Tyle rozważań egzystencjalnych.

A w kwestii realizacji...
Punktem wyjścia stała się dziewczynka z parasolem. Skorzystałam ze wzoru (PP) Juliet z bloga The Tartankiwi. Polecam, bo Juliet tworzy świetne wzory.

Potem uszyłam moją chmurę. Wzór (również PP) rozrysowałam sama. Oczywiście wymaga nieco dopracowania, ale z efektu jestem bardzo zadowolona.

Tło to trochę crazy patchwork wymuszony blokami. Nie chciałam go uzupełniać prostymi kawałkami, tylko zachować ten lekki chaos na całej pracy.

Po zszyciu bloków i tła wzięłam się za pikowanie.
Chmurę na brzegach wypikowałam miniaturową pętelką. Dzięki temu wygląda trochę koronkowo ;-) Na chmurze oczywiście pioruny, choć widoczne dopiero, gdy się dobrze przyjrzeć ;-)

Dziewczynkę otoczyłam po szwach i również dodałam "koronkę" przy spódnicy i na parasolce :-)
Nabrała lekkości :-)

Tło wypikowałam  w spływające kropelki. Wymyśliłam sama. Banalnie prosty wzór :-)

Użyłam cieniowanej tęczowej nici. A właściwie dwóch na przemian (pisałam o nich TU). To był ich drugi test. Są dość śliskie i rozdzielają się na dwie, co jednak utrudnia ich zakańczanie i chowanie. Polecam w bębenku użyć jednak bawełnianej. Mnie osobiście ten zabieg ułatwił pikowanie. 
Bałam się, że będzie zbyt pstrokato, ale delikatne pastele nie narobiły zbyt wiele szumu.

Na wypikowane tło naprasowałam tęczowe krople i kałużę. Użyłam flizeliny dwustronnie klejącej, choć początkowo miałam ambitny plan przyszywania ich na papierowych szablonach. 
Kropelki bez podłożenia brzegów wymusiły kombinacje z pikowaniem. Proste przeszycia wzdłuż krawędzi wyszły fatalnie. Zdecydowałam się więc na takie "obrysowanie".

Wbrew pozorom ułożenie tęczy z kropelek było nie lada wyzwaniem. Chciałam, żeby każda była we właściwym miejscu i pasowała do sąsiadujących choćby jednym elementem wzoru. Udało mi się i czuję się z tym wspaniale :-)

Na koniec lamówka. Początkowo miała być z tkaniny w tęczowe kwiaty, ale były zbyt wyraziste. Szarości przytłaczały i zabierały uwagę chmurze. Ostatecznie zdecydowałam się na czerń i biel. Jak dla mnie, idealnie :-) Lewą stronę przyszyłam maszynowo, a prawą tym razem ręcznie :-) I takie rożki ;-)

Skoro zdażyłam, to pracę zgłaszam do Hello Sunshine.  Miałam problem z kategorią. Ostatecznie wybrałam drogą eliminacji, bo ani to quilt tradycyjny, pikowania za mało, poducha to być miała, ale nie jest, więc... modern.

Szyję jeszcze cudownie rozmnożoną torebkę, ale już chyba się nie wyrobię.

Dziękuję za uwagę tym, co wytrwali i przeczytali do końca, jak również tym, co pooglądali :-)
Pozdrawiam
Basia