Prace w toku. O wszystkim, czy jednak o niczym? Szyciowe refleksje.

Długo myślałam nad treścią tego wpisu.
Obiecałam sobie bowiem, że na blogu będzie tylko to, co szyciowe. Ale co robić, jeśli do czary przenika szycie? Ostatecznie, po długich rozważaniach "odchudziłam" wpis o mocno życiowe fragmenty. Co nie znaczy, że nie będzie dziś wylewnie...

Dlatego, kto ma ochotę może od razu przejść do części ze zdjęciami ;-) Zaczyna się od Lista UFO'ków... :-)

Przez ostatnie dwa miesiące duuużo szyłam. To był istny wyścig... z czasem. A może ze sobą?
W konsekwencji spod mojej igły, wychodziły tak róże uszytki, że od tego szyciowego eklektyzmu* dostałam zawrotów głowy. Jeszcze nie zdążyłam wszystkiego pokazać.
I przyznam, że zastanawiałam się, czy w ogóle to zrobię. 

Mijające 9 miesięcy bardzo mnie zmęczyło. Na wielu frontach. I kto by pomyślał, że można się tak zmęczyć siedząc w domu. Tak, to sarkazm. Skąd to zmęczenie? Nie, nie jestem w ciąży ;-)

"Siedzenie w domu" jest specyficznym doświadczeniem. Początkowo wszystko ogarnięte. Potem już zbyt wiele zmiennych. 
Być może niedostatek wyzwań innych niż życiowe plus potrzeba zapanowania nad choćby częścią mojego życia sprawiły, że odkryłam Patchwork. A wraz z nim kaskadę możliwości! Setki projektów do zrealizowania, dziesiątki różnych form do uszycia. Porwała mnie feria barw. Zaczęłam realizować się, dopieszczać i dowartościowywać zarówno na gruncie koncepcyjnym, jak i artystycznym. I to poczucie satysfakcji ;-)

Pochłonęło mnie totalnie. Z naciskiem na "pochłonęło". Stało się swoistą odskocznią. Czymś, co pozwala mi się zresetować. Poczułam, że realizuje coś więcej, niż harmonogram dnia. Wychodzę na chwilę z kolein codzienności. 
Okazało się też, że to doskonała metoda pracy nad sobą. Wszak patchwork i w ogóle szycie wymaga niezwykłej cierpliwości, dbałości o szczegóły i samozaparcia.

Wymaga niestety również czasu...
Od tego momentu mam wrażenie, że ciągle gonię czas! Wciąż mam go za mało! Chciałabym wszystko - ogarnięty dom i rodzinę, szycie, porządek w głowie i w sercu. Jak na razie na chceniu się kończy. I na szyciu, kiedy tylko się da.

Powoli przygotowuję się do powrotu do pracy. Znów mam plan. Tym razem jednak traktuję go raczej jako jedną z perspektyw. 
Pewne jest, że... będę musiała wybierać!  I najwyraźniej oszalałam, bo na samą myśl o zrezygnowaniu, albo chociaż ograniczeniu szycia wpadam w panikę! 
Ale chyba wszyscy wiemy, jaki będzie priorytet...  

Zataczając krąg przyznam, że w twórczości ostatnio znacząco odbiegłam od "patch" w kierunku "tworków". Nie żałuję, bo wiele się nauczyłam i przy okazji stworzyłam kilka pięknych drobiazgów :-)
Mój twórczy eklektyzm wynika zapewne z tego, że całe życie byłam różnorodna, wielokierunkowa i wielowątkowa. Po prostu.
I był taki czas, że bardzo mi to przeszkadzało. Chciałam być taka dookreślona, w konkretnym stylu, JAKAŚ. Dziś dobrze mi z tą wielowarstwowością. To dzięki niej realizuję się w mojej pracy i zawodzie. Dostrzegam wiele wątków. Czasem zbyt wiele, jak widać. To też przeniknęło do mojej twórczości. 

Zrobiłam zatem rachunek sumienia i doszłam do wniosku, że czas na "porządki".
Muszę przestać gonić nowe, a zająć się tym, co mam! Tym bardziej, że...

Lista UFO'ków już mocno mnie "uwiera". Zatem postanowione. Ręce precz od nowości! Wyjątek tylko dla specjalnych próźb, zamówień lub okazji.

Mój ambitny plan zaczęłam już na "urlopie". Miałam nie szyć, ale... 

...zastała mnie dobra perspektywa i warunki ;-)

Nad morze pojechał wzór PP od Julki z bloga Jednoiglec. Dodatkową motywację zyskałam dzięki kolejnej edycji konkursu Hello Sunshine u Gosi z QuiltsMyWay.

Tym sposobem jest szansa na wykończenie 2, a może nawet 3 rozpoczętych wzorów, bo...

Kolejnym ufokiem jest "Jeleń". Uszyłam go ręcznie przy wielkanocnym stole wykorzystując kolejny wzór Julki z bloga Jednoiglec (TEN). Na jego wykończenie nabrałam apetytu dzięki "pikującym" koleżankom. A że coraz bardziej mnie ponosi przy tym projekcie... to nie wiem, co ostatecznie z niego wyjdzie. Na pewno dobry trening.
Tak wyglądał przed pikowaniem...

I niedługo potem...

A wczoraj już prawie skończyłam pikować.

W międzyczasie przypomniałam sobie, że na finiszu (czyt. leży od 1,5 miesiąca) mam obiecaną dziecku kosmetyczkę na wyjazdy. A że w tym przypadku poniosło mnie z rozmiarem, to wyszła raczej mini torba podróżna, więc kosmetyczkę przyjdzie mi uszyć ponownie  ;-)

A co jeszcze w kolejce?

1. Uszyć dwie zaległe torebki. To UFO w mojej głowie. Obiecane, a nawet nie rozpoczęte...
 Jak się da - trzecią dokończyć i jeszcze czwartą przerobić.

2. Dokończyć pewną Kocią Kapę. Top jest. Muszę go jedanak trochę powiększyć. I to właśnie na tym utknęłam. No i na świadomości pikowania na mojej maleńkiej maszynie. Ale co by się nie działo, to priorytet. A w czasie pisania postu przyszło mi w końcu do głowy pikowanie! Widać nie bez powodu leżała :-)

3. Dokończyć kołderkę z trójkątów dla pewnej Małej Dziewczynki. Top już prawie zszyłam i znów wpadło mnóstwo innych rzeczy typu ASAP.

4. Poprawić panel z Minionkiem, który spaprałam przy okazji szycia kołderki dla zaprzyjaźnionego Leonka (szczegóły TU). I oczywiście uszyć z niego kołderkę dla mojego Piprusia.

5. Przemyśleć, przeprojektować i uszyć kołderkę z motylkowych bloków. Póki co wszystko wskazuje na to, że wyjdą dwie.

 

Mimo, że praca ewoluowała, nie pasuje mi kompozycja i już.

6. Skończyć "Słońce". Wzór EPP zaprojektowałam na bazie linijki "dresden". Utknęłam, ponieważ słabo mi idzie szycie tego wzoru na maszynie, a ostatecznie potrzebuję kilkanaście takich części. Chyba przerobię wzór do szycia ręcznego. Mam czas do grudnia.

7. Do tego kilka niepatchworkowych tematów. I mam nadzieję, że w tym czasie nie najdzie mnie ochota na powrót do resztkowych i nieresztkowych heksików... To już choroba :-(

Gdy to wszystko wyszyje (a może jeśli ;-) ), to mam już w głowie coś nowego :-D
Zainspirowały mnie prace zgłoszone na konkurs zorganizowany przez Stowarzyszenie Polskiego Patchworku - polecam zajrzeć na te wspaniałości (TU albo TU)!
Jedna z prac - Gosi - przypomniała mi moją pracę dyplomową z liceum. Głównie ze względu na kolory, bo to zupełnie coś innego. Czarny, biały, szary i czerwony plus szczypta kobiecych krągłości ;-)
Nawet mam tkaniny idealne na ten projekt. I już oczywiście milion kolejnych jego odsłon w głowie ;-) Muszę jeszcze tylko wybrać się do starej szkoły, bo może uda mi się odnaleźć moją pracę i zrobić zdjęcie.

No to wylałam ;-) Wszystkim, którzy dotarli do końca bardzo dziękuję za uwagę :-)
W niedługim czasie pokażę wspomniane na początku prace. Niektóre są daleko od patchworku, ale w końcu jest w nich kawałek mnie.
Pozdrawiam Was ciepło.
Basia
* twórczy eklektyzm brzmi lepiej, niż szyciowy kociokwik, prawda?